CUT NC [SF] Thornless roses {4/…} PART END

[SF]  Thornless   roses  {4/…} PART END

Couple  :  All x daehyun

Rate  :  NC–15?

Note  :  ตอนนี้คล้ายๆ เอ็นซี  3P...  เขาพยายามที่สุดแล้ว T___T) ความหื่นเขาลดลงง่ะ  T3T)

NC 4.1

จุนฮงหยิบแก่นกายของตนเองออกมาก่อนจะรูดขึ้นลงให้พอแข็งตัวและเอาส่วนหัวของเเก่นกายไปลูบไล้ที่บริเวณริมฝีปากของแดฮยอนที่ตอนนี้กำลังเม้มเเน่นไม่ยอมรับสิ่งแปลกปลอมอะไรเข้ามาในปากเล็กของตนเองเด็ดขาด

"อืม อ่าา อุ๊บ!"

แดฮยอนที่โดนยองแจใช้มือรูดขึ้นลงปลุกแก่นกายของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้จนเผลอหลุดเสียงครางออกมาและนั่นเป็นโอกาสให้จุนฮงจัดการหยัดแก่นกายใหญ่นั่นเข้ามาในโพลงปากเล็กของอีกคน

"ห้ามกัด... ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน... นะครับ"

จุนฮงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งคล้ายว่าเขาพูดจริง จนน่ากลัวในความรู้สึกของแดฮยอน ก่อนจุนฮงจะกลับมาทำเป็นยิ้มเหมือนเดิม แดฮยอนที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากใช้ปากและลิ้นของตัวเองปรนเปรอให้อีกคน ลิ้นเล็กเลียไปที่รอบๆ ส่วนหัวของแก่นกายก่อนจะส่งปากไปครอบครองเอาไว้ โพลงปากเล็กรูดขึ้นลงตามเเรงกดจากศีรษะที่มีมือใหญ่ของจุนฮงคอยล็อคไม่ให้เขาหนีไปไหนทั้งยังสวนสะโพกย้อนกลับมาอีกบางครั้ง รู้สึกอยากจะอ้วก

กางเกง... ถูกถอดออกไปหมดแล้ว

ยองแจก้มลงกดจูบลูบไล้ที่แผ่นหลังเนียนผิวสีน้ำผึ้งมือข้างนึงเลิกเสื้อขึ้นไปจนถึงทายทอย ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างที่แทบจะเปลือยเปล่าของอีกคนเพราะตอนนี้มีเพียงแค่เสื้อเชิ้ตบางๆ ที่เขาอยากจะกระชากมันออกไปให้หมด ยองแจส่งมือทั้งสองของตัวเองไปลูบไล้ที่หน้าท้องแบนราบที่เริ่มหดเกร็งไปหมด  ฝ่ามือทั้งสองข้างลากผ่านสะกิดที่เม็ดไตสีน้ำตาลอ่อนที่เริ่มแข็งตัวตามแรงอารมณ์ดิบที่พวกเขาเป็นคนบังคับเเละปรนเปรอให้  ปลายจมูกลากไล้สัมผัสแผ่นหลังที่มีกลิ่นหอมจางๆ ของน้ำหอมที่ปนกับกลิ่นตัวของเจ้าตัวยิ่งทำให้มีกลิ่นที่เย้ายวนยิ่งขึ้นไปอีก

Rrrrrrrrrr

โทรศัพท์ของแดฮยอนที่อยู่ในกางเกงที่ถูกถอดทิ้งไปนั้น เริ่มสั่นและยังคงสั่นต่อไปเรื่อยๆ โดยที่แดฮยอนไม่รู้เลยด้วยซ้ำ เเละไม่มีใครสนใจฟ

' บอส '

ยองแจถอดกางเกงของตัวเองออกพร้อมกับปดกระดุมเสื้อของตัวเองออก ก่อนที่สองมือจะขย้ำที่ก้นกลมและสะโพกมนของแดฮยอน เสื้อเชิ้ตตัวเบาของแดฮยอนถูกถอดออกจากไหล่มน ยองแจลุกขึ้นเดินหายเข้าไปที่ห้องของตัวเองก่อนจะออกมาพร้อมกับกล่องคอนดอมในมือ

"อือ ดีมากครับ อ่า"

จุนฮงที่ครางออกมาเพราะฝีปากการปรนเปรอของแดฮยอน โพลงปากเล็กเรียวลิ้นที่ทำหน้าที่อย่างดีจนร่างสูงแทบจะปลดปล่อยออกมาอยู่เเล้ว  มือทั้งสองข้างของแดฮยอนที่ตอนแรกโดนจุนฮงจับเอาไว้ตอนนี้เริ่มคลายออก

"อื้อ! อ๊า!!"

อยู่ๆ ก็รู้สึกถึงความคับเเน่นช่องทางด้านหลังที่ไม่ได้มีการเบิกทางก่อนเเต่อยา่งใดกำลังถูกสิ่งแปลกปลอมดุนดันเข้ามาจนรู้สึกเจ็บจนจุกในเวลาเดียวกัน  แดฮยอนผละตัวออกจากจุนฮงเพื่อจะหันหลังไปแต่เพราะโดนยองแจล็อคเอวเอาไว้ทำให้ขยับไม่ได้  ก่อนที่ความคับเเน่นนั้นจะถูกส่งเข้าไปในช่องทางด้านหลังของแดฮยอนอีกครั้ง  มือทั้งสองข้างกำแน่นด้วยความเจ็บปวดทุบลงบนพื้นพรม

มันไม่ใช่ครั้งแรก...

แต่ก็ทรมานไม่ต่างกัน...

ความรู้สึกที่ไร้ซึ่งความรัก...

ไร้ซึ่งความอ่อนโยน...

"อ๊าา ฮึก อืออ"

ยองแจกระแทกเข้าไปอีกครั้งความรู้สึกคับเเน่นจนแทบจะขยับสะโพกไม่ได้ ความนุ่มยุ่นภายในตัวของอีกคนทำให้ยองแจเเทบปลดปล่อยออกมาทั้งๆ ที่พึ่งได้เข้าไปในตัวเล็กแท้ๆ แดฮยอนทั้งร้องทั้งครางออกมาอย่างลืมตัวด้วยความเจ็บปวดที่ช่วงทางด้านหลัง  ก่อนจะถูกจุนฮงจับใบหน้าให้เงยขึ้นเเละบีบคางให้ร่างเล็กเปิดปากออก ก่อนจะจัดการยัดแก่นกายใหญ่นั่นกลับเข้าไปในโพลงปากเล็กอีกครั้ง แรงกระแทกจากด้านหลังของยองแจถูกส่งมาจนตัวแดฮยอนสั่นเครือไปหมด ทั้งยังจุนฮงจะเริ่มขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกด้วยเช่นกัน

จุกไปหมด...

ยองแจที่กระแทกเร็วเเละถี่กว่าตอนเเรกก่อนที่จะกระตุกนิดหน่อยเเล้วนิ่งไป  เอนตัวลงนอนทับบนตัวของแดฮยอนคล้ายคนหมดแรง จุนฮงเลยยิ้มๆ มองไปที่พี่ชายต่างเเม่ของตัวเอง

"เเค่รอบเดียวพี่เหนื่อยเเล้วหรือครับ?"

"หุบปากน่า... ไปต่อในห้อง"

ยองแจลุกขึ้นก่อนจะถอดถุงยางออกแล้วโยนทิ้งไปบนพื้นเเถวนั่นโดยมีแดฮยอนที่ถูกจุนฮงอุ้มขึ้นมาจากพื้น ไร้ซึ่งการขัดขืนใดๆ เพราะขัดขืนไปก็เท่านั้น

ไม่มีใครมาช่วย

ไม่มีเเม้ความเห็นใจ

ไม่มีเเม้คำว่าปราณี

ไม่มีเลย...

ความคับเเน่นที่กลางลำตัวทำให้แดฮยอนยิ่งทำให้ร่างเล็กดิ้นเร่าๆ ด้วยความทรมานขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เพราะอารมณ์ดิบของตนเองที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยเเต่จะให้เอ่ยปากร้องของั้นหรอ

ไม่มีทาง...

"จุนฮง..."

ยองแจยื่นกล่องคอนดอมที่เปิดเเล้วส่งมันให้กับจุนฮง  จุนฮงมองยิ้มๆ ก่อนจะไม่สนใจ ตามขึ้นไปคร่อมร่างเล็กบางเตียงเอาไว้

"ผม 'รัก' พี่นะครับ... พี่แดฮยอน"

"อือออ"

แดฮยอนมองอีกคนตาปรือฉ่ำเเสนเย้ายวนในสายตาของคนมองมันดูยั่วเเละ ' เชื้อเชิญ '

"ชั่งแกเเล้วกัน... ยองเเจโยนกล่องคอนดอมทิ้ง ก่อนจะเดินตามขึ้นไปบนเตียงที่มีร่างเล็กที่ถูกจุนฮงนอนทับอยู่

"ผมขอโทษ... ที่ทำรุนเเรง"

".................."

"ผมแอบรักพี่มาตลอด... เเต่ผมก็ปฏิเสธหัวใจของตัวเองมาตลอด  ผมรักพี่เพียงเเค่เห็นพี่ในรูปภาพ"

"ม ไม่จริง..."

แดฮยอนถามขึ้นอย่างไม่เชื่อ ถ้ารักกันจริงๆ ก็ไม่น่าจะทำแบบนี้กับเขานั่นคือสิ่งที่เเดฮยอนคิด

ยองเเจยิ้มร้ายก่อนจะหัวเราะในลำคอ จุนฮงน่ะมันร้ายหลอกได้เเม้กระทั้ง 'ของเล่น'

"ใช่ครับ... ไม่จริงหรอก ใครจะไปรักคนที่ ' โคตรจะสกปรก ' อย่างพี่ลง"

"ฮึก ฉันรู้ ฮือๆ ฮึก ร รู้"

แดฮยอนร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เขาโง่มากสินะ ที่เกือบเชื่อคำพูดของอีกคน

เขาก็เเค่หวังว่าจะมีใครรักเขาบ้าง...

เเค่สักคนที่ไม่ได้รักกัน ' เพียงเเค่ร่างกาย '

"จะ ' หลอก ' ทั้งทีก็น่าจะหลอกนานๆ หน่อยสิ"

"หึๆ พอเถอะครับ... เเค่นี้ก็เกินคำว่า 'น่าสมเพช' มากแล้ว"

น่าสมเพช... คำนี้อีกแล้ว

จุนฮงจับร่างบางให้นอนตะเเคงก่อนที่ยกขาเรียวขึ้นฝาดบ่าของตนเอง แดฮยอนไม่เเต่จากตุ๊กตาที่ดูไร้ชีวิตซึ่งนั่นทำให้จุนฮงรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่  ก่อเป็นความหงุดหงิดขึ้นมา  เเก่นกายของเเดฮยอนถูกมือใหญ่เขี่ยเล่นให้เริ่มรู้สึกทรมานอีกครั้งเพราะยังไม่ได้ปลดปล่อย

ยองแจนั่งลงข้างๆ เชิดคางเเดฮยอนขึ้นก่อนจะก้มลงกดจูบที่ริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้บวมแดงเพราะการถูกเสียดสีเมื่อไม่นานมานี้  เรียวลิ้นดุนดันเข้าไปในโพลงปากของร่างเล็ก  ลิ้นเล็กที่นิ่งไร้ซึ่งการตอบโต้มันทำให้ยองเเจรู้สึกไม่พอใจ  ยองแจเลยจัดการเกี่ยวลิ้นเล็กนั่นด้วยเรียวลิ้นของตนเองดูดดุนอย่างเเรงจนเกิดเสียงครางระงม  ตามมาด้วยความคับเเน่นยิ่งกว่ารอบเเรกที่ช่องทางด้านหลัง  มือข้างนึงส่งไปดันลำตัวของจุนฮงให้ออกไป  มืออีกข้างก็ดันหน้าของยองเเจให้ออกไป  เเต่ตอนนี้เเรงเเทบจะไปมีล้าไปหมดโดนเฉพาะขาที่ถูกดึงให้ฝาดอยู่บนไหล่กว้างนั่นก็สั่นไปหมด  เเต่ทั้งสองคนก็เเทบไม่ขยับ  ทั้งยังเเรงกระเเทกเสียดสีจากช่องทางด้านหลังที่ถูกส่งมาไม่หยุดรุนเเรงกว่ารอบแรก ไร้ซึ่งความอ่อนโยนมีเพียงอารมณ์ดิบเถื่อนที่สัมผัสได้  ยองเเจเองก็ไม่รอช้าส่งแก่นกายของตนเองเข้าไปในโพลงปากเล็กของแดฮยอน  ส่งมือของตัวเองไปปรนเปรอเเก่นกายของเเดฮยอนรูดขึ้นลงเป็นจังหวะให้ร่างเล็กเสียวซ่านเล่นด้วยความทรมาน  ก่อนที่เเก่นกายนั่นจะปลดปล่อยออกมาจนน้ำรักพุ่งเลอะมือเเละเตียงของยองเเจ  เเละต่อมายองเเจก็ปลดปล่อยเข้าไปเต็มปากของแดฮยอน  จนแดฮยอนสำลัก  ทั้งยังจุนฮงที่พึ่งปลดปล่อยเข้ามาเต็มช่องทางหลังของแดฮยอนเช่นกัน

"เดี๋ยวผมเอาออกให้นะครับ"

ความทรมานถูกส่งมาไม่หยุดทั้งคืน

แดฮยอนไม่รู้เลยว่าทั้งสองคนจะหยุดเมื่อไหร่

เเต่ตอนนี้... เขารู้สึกอยากหยุดหายใจ

NC  4.2

ร่างสองร่างที่บดเบียดกันอยู่บนเตียงใหญ่ เเผ่นหลังเปลือยเปล่าของอีกคนที่ตอนนี้มีรอยเล็บประดับเอาไว้ ส่วนอีกคนทั้งหนังทั้งตัวมีเพียงรอยแดงจางของรอยจูบที่กุหลาบที่แดฮยอนเคยนึกรังเกียจมัน เเต่ตอนนี้แดฮยอนกับชอบมันเหลือเกิน จงออบไม่มีทางทีรังเกียจแดฮยอนสักนิด ไม่ว่าแดฮยอนจะเคยผ่านมือใครต่อใครมาบ้างก็ตาม

ช่องทางด้านหลังที่ปกติเเล้วมักจะมีเเค่ความรุนเเรงดิบเถื่อนเข้ามาเติมเต็มจนจุก เพียงเเต่ตอนนี้กับถูกเติมเต็มด้วยความอ่อนโยน สัมผัสที่ชวนกลืนกินไปทั้งด้วย ในหัวขาวโพลน ความสุขเอ่อล้นที่ถูกส่งมาให้ เเรงเสียดสีที่ถูกส่งมาจนเสียวซ่านเเละความต้องการที่โหมกระหน่ำ ก่อนจะถูกจับที่เป็นฝ่ายคร่อมอีกคนซะเอง สะโพกมนถูกจับให้ยกขึ้นก่อนจะกดลงจนสุข ความต้องการเเละความเสียวซ่านทำให้แดฮยอนรู้สึกถึงการได้มีเซ็กส์ที่เกิดจากความรักว่ามันมีความสุขมากขนาดไหน

ความดูถูกมากมายที่เคยได้ยินเวลาที่ร่างกายถูกที่ให้เเปดเปื้อนเเต่ตอนนี้มีเพื่อคำว่ารักเเละชื่อเรียกของกันๆเเละกันสลับไปมาเเค่นั้น

คำคืนที่ทำให้แดฮยอนที่สัมผัสกับความว่า... อ่อนโยนเป็นครั้งเเรก

"อ อ่า ~"

"ด แดฮยอน อืออ"

"จ จงออบ อ่า ~ ร เเรงๆ อ๊ะ"

ค่ำคืนที่ไม่ว่าจะผ่านไปแล้วกี่ครั้งเเต่แดฮยอนก็ไม่อยากให้หยุด ไม่อยากให้ความรู้สึกเหล่านี้ที่ได้รับหายไป

แผ่นหลังบางถูกกดให้นอนลงกับเตียงอีกครั้ง ฟันคมของอีกคนงับเข้าที่ต้นคอให้รู้สึกจั๊กจี้อยู่ไม่น้อย ริมฝีปากถูกจูบขดเบียดเข้าหากันเเละกันด้วยความต้องการมากมายที่ดับไปแล้วกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง

"อ อีกรอบ อ่า ~"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สบายเอานะ ลุกไปไหวจะทำไงครับ"

"อื้ม ~ ห ไหว อ่า ต่อเถอะ"

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาไม่เคยเอ่ยปากร้องขอใคร  อ้อนวอนขอให้กอดเขาเอาไว้เเน่น

"ผมตามใจแดฮยอนอยู่เเล้ว"

พูดจบสองขาเรียวถูกดันขึ้นจนสะโพกลอยสูงจากเตียง ก่อนที่ความคับเเน่นจะถูกส่งกลับเข้ามา

อีกครั้ง

เเละอีกครั้ง...

อ่านต่อ & กลับไปเม้นท์

http://my.dek-d.com/sungjun0403/writer/viewlongc.php?id=1056085&chapter=40

หรือจะใน ---> Twitter : @Cos_tp588 ก็ได้คะ ;)